Depersonalisatie is een stoornis waarin je last hebt van zelfvervreemding of jezelf niet herkennen, dit is beangstigend en mensen lijden er aan.

Depersonalisatie is één van de drie facetten van een depersonalisatie/derealisatie stoornis. De andere twee facetten zijn dissociatie en derealisatie.

Kenmerken van Depersonalisatie:

Vervreemding van jezelf
Jezelf niet herkennen in de spiegel
Jezelf kwijt zijn.
Niet goed weten wie je bent.
Ik voel me een robot
Buiten jezelf staan (externe waarnemer van jezelf)
Mijn gedachten of gevoelens zijn niet van mij.
Voelen dat je er niet bij bent – afwezig voelen
Angst om gek te worden.
Angst dat er iets kapot is in je hersens.

Overlap met derealisatie

Depersonalisatie komt voor samen met derealisatie, er is altijd een overlap.

Mensen voelen onecht, nep. Relaties voelen ook onecht, nep.
Het lijkt een poppenkast.
De wereld voelt onecht. Het klopt niet.
Alles lijkt levenloos, dood, kunstmatig.
Je lijkt wel in een droom te leven.
Er is een glasplaat tussen jou en de wereld.

Depersonalisatie en dissociatie

Depersonalisatie komt ook voor samen met dissociatie, er is altijd een overlap.

Te grote afstand van je gevoel.
Je weet wel dat je gevoelens hebt, maar je kan er niet bij.
Je kan je gevoelens niet meer voelen, verdoving.
Onderdrukken van gevoelens en emoties.
Vlak voelen. Dingen dringen niet tot je door.
Je kan je niet emotioneel laten raken.
Afgestompt, emotieloos. (= Anhedonie)
In je hoofd zitten. Veel denken.
Concentratieproblemen. Brainfog.
Gevoel niet in je lichaam te zitten.
Buitenstaander voelen.
Het raakt je niet meer, dus waarom zou je meedoen?

Verminderde zintuigelijke waarnemingen

Depersonalisatie komt ook voor met vervormde waarneming van lichaamssensatie (zicht onscherp, geluiden ver) en van tijd.

Depersonalisatie geeft een naar/akelig gevoel in je lijf.
Slaapproblemen en piekeren.